در سال 1989 مسابقه بین المللی محدودی بین معماران داخلی و خارجی برگذار شد که کالاتراوا برنده اول مسابقه شد.

هدفهای کلی پروژه:گسترش تجارت از طریق بهسازی حمل و نقل و ساخت ایستگاه قطاری نمادین که مانند نشانه شهری عمل کند.

نمادی که کالاتراوا طراحی کرد تشبیهی از حرکت و پرواز بود.برای حرکت کردن انحنای سازه ها در سقف سکوهای پرواز حس حرکت را به بیننده القا می کند و برای پرواز کردن بالها و پرها را توصیف می کند.بطوریکه مانند پرنده در حال بلند شدن می باشد.

او از یک هندسه شکسته در تمام سطوح برای حس حرکت و پرواز استفاده کرد.این پروژه شامل دو بخش کلی می باشد:

1.ساختمان اصلی ایستگاه قطار(30 کیلومتری جنوب فرودگاه لیون)

2.سکوهای حرکت و راهروی ارتباطی بین ایستگاه قطار و فرودگاه مجاور که همان فرودگاه شهر لیون می باشد.

ابعاد سالن ایستگاه:طول 130 متر،عرض 100 مترو ارتفاع 39متر.سالن ایستگاه که ریلها(دارای چهارریل می باشد که دو ریل مرکزی مخصوص قطارهای سریع بدون توقف و دو ریل دیگر برای ارتباط منطقه ای تا مرکز شهر لیون)آن را بهبه دو قسمت مساوی و متقارن تقسیم نموده است ؛راهروی 450 متری سر پوشیده که سکوهای راه آهن در آن قرار دارد و از یک گالری با 180 متر طول که با فولاد پوشیده شوده است به فرودگاه مجاور متصل می باشد و از این گالری راهرویی به پارکینگ شبانه متصل می شود.

در ضلع غربی سالن،شامل چندین پارکینگ و محوطه زیر زمین و ایستگاههای اتوبوس و تاکسی می باشد.در ضلع شرقی سالن، زیر زمین شامل امکانات کارکنان و بخش تحویل کالا؛طبقه همکف شامل محل اجتماعات و فروش بلیط و سایر خدمات راه آهن؛نیم طبقه شامل دفاتر رئیس ایستگاه راه آهن و رئیس پلیس راه آهن و در طبقه آخر یک رستورانکه تا تراس قرار گرفته قرار دارد.

سقف سالن ایستگاه توسط چهار تیر منحنی شکل که دو تیر مرکزی و دو تیر دیگر که در امتداد که 100 مترنماهای شمالی و جنوبی را تشکیل می دهند،که توسط یک پایه بتنی در غرب تحمل می شود و در قسمت شرقی دو تیر خارجی هسته بتنی را در بر می گیرد.